Computer simuleert handgebaren
Tijdens het spreken gebruiken we vaak onze handen. Taalwetenschapper Gianluca Giorgolo ontdekte dat er strenge regels zijn die deze communicatievorm bepalen.
De eerste belangrijke regel die Giorgolo ontdekt heeft is dat de bewegingen van de handen gelijk op gaan met het spraakritme. Verschilt een gebaar meer dan 250 milliseconden van het spraakritme, dan komt het onnatuurlijk over.
Gebaren zijn ook zeer cultureel bepaald. Voor sommige mensen betekent dit gebaar 'OK'. In andere culturen betekent het 'mietje' (je zou oorbellen moeten dragen).
De tweede regel legt vast hoe de handen gezamenlijk met de spraak een betekenis uitdrukken. Lang niet alles wat een spreker met woorden uitlegt beeldt hij ook met zijn handen uit. Giorgolo beschrijft een wiskundig model dat voorspelt welke soort informatie regelmatig door gebaren uitgedrukt wordt, en welke niet in de gebarencommunicatie voorkomt.
Gebaren zijn van alle tijden. Ze horen bij menselijke communicatie.
Met behulp van een poppetje op de computer geeft Giorgolo een eenvoudige demonstratie van de mogelijke toepassingen van zijn onderzoeksresultaten.
Handig: een woordenboek voor gebaren uit 1644.
Het poppetje kan met een menselijke gebruiker communiceren door een scène in een simpele, gesimuleerde wereld te beschrijven. Toepassingen van dit onderzoek liggen bijvoorbeeld in de entertainment-industrie, zoals het realistischer maken van karakters in videogames en kunstmatige acteurs. Meer in het algemeen draagt het proefschrift van Giorgolo bij tot het ontwikkelen van machines die in staat zijn tot een natuurlijke interactie met hun gebruikers.
Drankje? Ja graag!